Moskva Dövlət Universitetinin yaradılması zamanı Stalin özünün rəhbərlik etdiyi Siyasi Büronun yığıncağında söyləyirdi: “... Müəllimlər və tələbələr üçün mənzil-məişət şəraiti yaratmaq, yataqxanalar qurmaq lazımdır. Orada nə qədər tələbə yaşayacaq? Altı min? Deməli yataqqxanada altı min otaq olmalıdır. Ailəli tələbələrin xüsusilə qayğısına qalmaq lazımdır.”
Hələ 1991-ci ildə, Sovetlərin süqutundan sonra Yaponiya nümayəndələrinin də iştirak etdiyi sinpoziumda yaponiyalı biznesmen X.Teravamanın “yapon möcüzəsi” haqda daha əvvəl də paylaşdığımız nitqini xatırlayırsız? Həmin nitqdə o söyləmişdi ki, “bizim bütün firmalarımızda stalin dövrünün şüarları asılıb”.
Biz niyə həmin təcrübəni, şüarları tətbiq etməməliyik? Axı dünyanın iqtisadi-texnoloji nailiyətlərinə görə “yapon möcüzəsi” adlandırıb həsəd apardığı yaponların özləri “sovet möcüzəsi” qarşısında həsəd aparırlar. Təsəvvür edin ki, Stalinin təhsil sahəsindəki islahatlarını ölkəmiz yenidən tətbiq edir: dövlət əhalini tamamilə pulsuz ali və orta təhsillə, tələbələri pulsuz yataqxanalarla təmin edir və s. Bu o deməkdir ki, belə bir dövlətdə - ekososialist dövlətdə maddi çətinlik ucbatından ali təhsil almaq imkanı olmadığına görə özünü asan tələbə olmayacaq (xatırlayırsızsa, belə bir hadisə artıq baş vermişdi), kirayə pulunu ödəmək üçün bütün saatını işə sərf edən və təhsildən uzaq düşən tələbə olmayacaq. Sosalist dövlət gəlirlərini birbaşa əhalinin əsas ehtiyaclarının ödənilməsinə yönləndirdiyi halda kapitalist dövlət bu gəlirləri hakim kapitalist-maliyyə elitası üçün toplayıb yığmaqla məşğuldur. Sosialist və Kapitalist dövlət quruluşlarının əsas fərqi budur.