İkinci dünya müharibəsinin sonunda sovet kəşfiyyatçısı Mixail İvanov SSRİ-nin yaponiyadakı səfirliyində işləyirdi. 

1945-ci ilin avqustunda ABŞ silahlı qüvvələri tərəfindən Hirosima və Naqasakiyə nüvə bombaları atılanda mərkəzdən İvanova bu şəhərlərə gedib məlumat toplamaq tapşırığı verildi. SSRİ-nin o zaman hələ nüvə silahı olmadığından bunu hətta amerikalı mütəxəssislərdən əvvəl etmək vacib idi və o həmkarı Herman Sergeyev ilə avqustun 16-da Hirosimaya gəldilər. Amerikalıların ancaq 20 avqustda ora gəlməsi planlaşdırılırdı.

Qatarla Hirosimaya gələn İvanov və Sergeyev gördükləri mənzərədən dəhşətə gəldilər. Onların məqsədi nüvə silahının gücünü müəyyən etmək üçün material toplamaq idi, amma partlayışın episentrində 1 km radiusunda heç nə yox idi. Elə bil burada nəhəng bir yolbasan keçib yeri hamarlamışdı. Qəribə rəngli ərimiş daşların qoxusu ürək bulandırırdı. Radiasiyadan şübhələnməyən İvanov və Sergeyev bu daşları çemodana yığdılar.

Naqasakidə onlar amerikan kəşfiyyatçı təyyarəsinin atdığı xəbərdarlıq vərəqələrini tapdılar. Sağ qalmış insanlar qırıqlardan özlərinə sığınacaq düzəldirdilər. Meriya binasında gecələmək istəyən İvanov və Sergeyev insanların qışqırıqları, iniltiləri, çürüyən bədənlərin qoxusundan yata bilmədilər.

Onlar radiasiyaya məruz qaldılar. Müharibədən sonra qəbul olunmuş yapon qanunlarına görə onlar nüvə bombalanması qurbanları sayıla bilərdilər.

Sergeyev tezliklə vəfat etdi. İvanov isə bu il 101 yaşında dünyasını dəyişdi. Bunun səbəbləri indiyədək məlum deyil. Məlum olan odur ki, Tokiodan Hirosimaya qatarda gələrkən İvanov bir şüşə viski içmişdi. Sergeyev isə içməmişdi.

Sonradan SSRİ-də nüvə obyektlərinin işçiləri kiçik dozalarda spirtli içkilər qəbul etməli idilər. Hətta sualtı nüvə qayıqlarında bu 100 qramlıq dozaya "İvanovun stəkanı" deyirdilər.