Liberallar və liberastlar, demokratlar və dermokratlar

Məlum olduğu kimi sözlər zaman keçdikcə mənasını dəyişirlər. Onlara yeni mahiyyət yükləyirlər. Fırıldaqçılar insanları çaşdırmaq üçün bundan istifadə edir. Bununla, qarışıqlıqdan qurtulmaq və düşüncə manipulyatorları ilə mübarizə aparmaq üçün yeni hadisələr üçün yeni terminlər daxil etmək lazımdır.

“liberast” və “dermokrat” sözləri söyüşü xatırladır, bununla belə onlar tamamilə ciddi terminlərdir. Etiraz edəcəklər: “kommunyaka” və ya “sovok” sözləri necədir? Son iki söz həmsöhbəti təhqir edir. Bütün kommunistləri və SSRİ tərəfdarlarını belə adlandırırlar, keyfiyyətcə təzə bir şeyi deyil. Amma təhqir olunan cavab olaraq sizi təhqir edə bilər – belə çığır-bağır kimə nəyi sübut edəcək? Özü də sovet xalqını “sovka” adlandıranlar brejnev dövrünün valyuta fahişələri idi – bu fahişələrin terminologiyasıdır.

Bununla yanaşı liberastlar və dermokratlar liberal və demokratlarla eyni deyillər.

XIX əsrin birinci yarısında inqilabçıları - köləlik, mütləqiyyət, hakimiyyətin irsi ötürülməsi, zadəganlıq imtiyazları, keşiş diktaturası, açıq axmaq senzura düşmənlərini liberal adlandırırdılar. Bayron, Stendal və Lermontov öz müasirlərinin əksəriyyətinin fonunda əsl liberaldırlar. Anlayışın dəyişdirilməsinə hələ XİX əsrin ikinci yarısından başlanılıb, ilk bunu qeyd edənlərdən biri Şeltin-Saldıkovdur. Aydınlıq üçün müasir, Böyük Vətən müharibəsindən sonrakı dövrü götürək.

Liberast (o özünü liberal adlandırır) bir çox şeylərdə elə həmin hitlerçidir. Onun üçün insan protestant regionunun, german dil qrupunun insanlarıdır: şimali Avropanın və Amerikanın, Avstraliyanın və Yeni Zelandiyanın bir qisminin, CAR-ın bir hissəsinin əhalisi(neqrləri çıxmaq şərtilə). Yerdə qalan insanlıq: “qaradərililər”dir, insan olmayanlardır, onlara qarşı olan münasibət düşmənçilik və nifrət, mülayim təkəbbür və  təhqiredici nifrət arasında dəyişir. Onlar bunu açıq şəkildə bildirmirlər, amma söhbətlərdə və mətnlərdə dərhal biruzə verirlər. Xüsusilə də, demək olar ki, hər bir liberast bu və ya digər dərəcədə slavyanafob, xüsusilə rusofobdur. Sosial rasizm onlarda “mentalilet” müxtəlifliyi haqda söhbətlər altında asanlıqla bioloji rasizmə çevrilir. Liberallar sol hərəkatı daim təhdid edirlər və liberast – sağçı bütün dünyada kapitalizm uğrunda mübarizə üçün adətən lovğalandığı pasifizmdən həmişə imtina etməyə hazırdır. Bütün bunlar onu faşizmlə doğmalaşdırır.

Noam Xomskinin belə bir aforizmi var: “əgər faşistlər ağıllı insanlar olsaydılar ABŞ-ı yaradardılar”. Bəs Ştatları kimlər idarə edir? Liberastlar.

“Liberast” sözü əbəs yerə “liberal” və “pederast” sözlərini özündə birləşdirmir. Klassik faşizmdən fərqli olaraq, liberastlar antikommunizmin təbliği üçün seksual azlıqların tərifini göylərə qaldırıblar. Homoseksuallar (xüsusilə passiv) və lesbilər faktiki olaraq hamısı liberastdır. Liberastlar insanlığın ən pederast hissəsidir. “Liberast” sözünün sonluğu təhqir deyil, faktın təsdiqidir.

Bundan əlavə, liberastlar sol ideologiyaya qarşı antidot, insanın kommunistlərə birləşməyəcəyinə qarantiya kimi pederastlığın yayılmasında birbaşa maraqlıdırlar, onlar elə kommunistlərin özlərinə də lazım deyillər. Mənim liberast tanışım, fəlsəfə professoru, ədəbiyyatçı Mehdi Əlinin Leninə meylləniyini bilib məni inandırmağa çalışırdı: “Mehdinin arxasını neqrin öhdəsinə buraxmaq lazım” (kobudluğa görə bağışlayln, amma elə belə də söyləmişdi). Əminəm, o mənə də eyni şeyi arzulayır. O bununla bizi yaxınlaşan Oktyabr inqilabından uzaqlaşdırmaq istəyir.

Bundan əlavə, liberastlar özlərini nudizm və nigahdan kənar seks, həmçinin qadınlar üçün oral və anal seks müdafiəçiləri kimi göstərirlər, baxmayaraq ki, bütün bunlar marksizm-leninizmə zidd deyillər. Məsələ bundadır ki, stalinçi komanda SSRİ-yə leninizm adı altında pravoslavlıq gətirmişdi və insanların əksəriyyəti – həm sovet insanlarının, həm antisovet insanlarının – hələ də Lenini keşişlərlə səhv salırlar.

Liberastlar ənənəvi dini kommunistlərin və ya XİX əsr liberallarının sevmədikləri səbəblərə görə sevmirlər. Kommunistlər dini insanları doladığına, mədəniyyətin inkişafında manelərə, ruhanilərin sosial rasizminə, liberastlar – cinsi azlıqların təqibinə, bircinsli nigahların qadağan olunmasına, prostitusiyaya və pornoqrafiyaya görə sevmirlər. Bununla belə liberastlar heç də hər hansı bir mistikaya və ən vəhşi mövhumata qarşı deyillər, əsas budur ki, onlar “kiminsə arxasının neqrə verilməsinə” mane olmasınlar.

“Demokatiya” sözü tərcümədə “xalq hakimiyyəti” deməkdir. Rus inqilabçıları-narodovolçuları və bolşeviklər  elə demokratlardır. Z.Hippius Blokla söhbəti zamanı “Saşa, sən lap bolşevik kimi danışırsan!” qışqıranda Blok cavab verir: “Mən həmişə demokratik əqidəli insan olmuşam” (bu söhbəti o öz xatirələrində yazır). Bugün isə özlərini demokrat adlandıranlar məhz hippiusçulardır.

Dermokrat da elə liberastın tayıdır. Onun üçün bircinsli nigahların təbliği aclıqla mübarizədən və dollarlı milyonçularin maraqları yerdə qalan insanların maraqlarından daha vacibdir (milyonçu olmağı hələ planaşdırsa belə). Yəni o sadəcə narodovolçuları və bolşevikləri asan burjualardandır. Dermokratlar demokratiya adı altında xalq rifahını (mənzil,qida,müalicə) başa düşmürlər, KİV-də insanlığın 1-2%-i üçün vacib olan söz azadlığını başa düşürlər (özü də əsasən elə həmin sosial rasistlərdən ibarət olan).

“Dermokrat” sözü  əbəs yerə “dermo” (nəcis) sözündən ibarət deyil. Kimin bu sözü səsləndirməyi və çap etməyi xoşladığını xatırlayın; kimin yazıçıları və rejissorları daim nəcis ifraz etmə proseslərini təsvir edir və göstərirlər; kim həmişə lüt arxaların fotosunu çəkir və ekranlarda və səhnələrdə göstərir, kim həmişə “tualet” metaforalarından istifadə edir. Burada da “liberast” sözündə olduğu kimi təhqir yoxdur, bu faktın təsdiqidir.

Dermokratların məqsədi – xalq hakimiyyəti deyil, nəcis hakimiyyətidir. Senzuranın olmaması dermokratları sadəcə buna görə sevindirir ki, bu dünyanı çirkabla, yəni daim çirkabın təsviri və nümayişi ilə doldurmağa imkan verir. İstedadlı əsərlər də sərbəst səhnəyə çıxmaq imkanı qazanırlar, amma az qala heç kimin diqqətini çəkmədən ( “informasiya qalmaqalı” deyilən şey elə budur) çirkab okeanında batırlar. Son yüzilliyik ədəbiyyatının liberast-dermokratları əvvəlkilərdən daha çox maraqlandırması təsadüfi deyil – müasir ədəbiyyatda əvvəlkilərlə müqayisədə daha çox nəcis ifraz edilir.

Mənim “Lermontova doğru səyahətnamə” adlı povestimdə qəhrəman qadın antisovetçiyə (dermokrata) deyir: “Hakimiyyətdə olduğunuz qısa vaxt ərzini və bu müddətdə nə qədər tüpürdüyünüzü nəzərə alsaq, sizin tüpürcəyinizin miqdarına təəccüblənməkdən başqa bir şey qalmır”.

Buna görə də “dermokrat” sözü nəinki saxta demokratlara qara yaxır, hətta əksinə, onları azacıq yüksəldir.

Tərcümə Günel Muradova