Sadə dillə sadə həqiqətlər

Ukrayna hadisələri ətrafında liberal və digər antirusiya və rusiyafob ünsürlərin isteriyası kəsilmək bilmir. ABŞ və Aİ etiraf etmək istəmirlər ki, Ukraynada vəziyyətin qeyri-sabitliyinin və bu olduqca gözəl ölkənin parçalanmasının əsas səbəbi məhz onların imperialist hərəkətləridir. Onların beşinci kolonu və muzdlu təsir agentləri bütün internet məkanını zəhərləyirlər, onlardan dinclik yoxdur. Buna görə də bəzi sadə həqiqətləri çox aydın dillə ictimaiyyətə, xüsusilə Ermənistanın işğal etdiyi Qarabağın taleyindən narahat olan həmvətənlərimə, azərbaycanlılara çatdırmaq qərarına gəldim.

Rusiyanın Ukraynaya virtual hərbi müdaxiləsi ətrafında səs-küy qaldıran kimi, azərbaycanlı amerikapərəstlər və avrointeqratorlar Azərbaycan üçün sonun başlanğıcı haqda şüvən salmağa başladılar: “fsyo, Qarabağ getdi, növbəti dəfə Rusiya Azərbaycanı işğal edəcək” və ya “əgər Rusiyaya qalib gəlməsələr Azərbaycana hərbi müdaxilə qaçılmaz olacaq” və s.

Tutaq ki, heç bir Azərbaycan mövcud deyil və ya o başqa bir planetdə mövcuddur. Yox, uyğun variant deyil; yüksək inkişaf etmiş sivilizasiyalı yad planetli azərbaycanlılar Tenqrinin unutduğu bir planetdə yerləşən  hansısa Ukraynanın taleyi ilə niyə maraqlansınlar ki? Tutaq ki, biz azərbaycanlı deyilik, misal üçün, qazağıq.. Yox, belə alınmır, Qazaxıstanda onun şimalının tezliklə zəbti haqda panika yaradan ağıllılar kifayət qədərdir... Onda hesab edək ki, biz əcdadları çoxəsrlik amerikan nəzakətindən və sivilliyindən sonra möcüzə sayəsində sağ qalan, yalnız 1924-cü ildə vətəndaşlıq alan hindularıq və əsasən Arizona və Oklaxoma ştatlarında yaşayırıq, və Azərbaycan, Qarabağ deyilən bir şey yoxdur. Təsəvvür etdiz. İndi isə suala cavab verin: Rusiya bu halda necə hərəkət edərdi? Razısız ki, elə olduğu kimi? Rusiya NATO-nun şərqə, onun sərhədlərinə yaxın hərəkətinin qarşısını almaq üçün əlindən gələn hər şeyi edərdi. Öz təhlükəsizliyi naminə edərdi. Bəlkə də mən kimisə təəssüfləndirəcəm, amma Kremldə Ukraynaya əlavə hərbi kontinqentin daxil edilməsinin mümkünlüyü haqda qərar qəbul ediləndə heç kim Azərbaycan və azərbaycanlıların (Qazaxıstan və qazaxların) varlığını xatırlamırdı. Bizə zaman ayırmağa vaxt yox idi. Biz bu münaqişədə yoxuq. Bizə qalan özümüz üçün hər hansı bir  nəticə çıxarmaqdır ki, bunlar haqda başqa vaxt söhbət açarıq.

Hesab edək ki, bütün tərəflər 21 fevralda əldə edilmiş sazişi dəstəkləyir, Yanukoviç legitimliyi bütün tərəflər tərəfindən qəbul olunan prezidentdir, hamı prezident seçkilərinin keçirilməsini gözləyir, bir neçə ay keçir, seçkilər baş tutur, misal üçün, xanım Timoşenko və ya Rusiya və Aİ maraqları arasında balans yaratmağı bacaran hansısa digər siyasətçi qalib gəlir, və nə Rusiyanın Krıma müdaxiləsi var, nə də Ukraynanın parçalanması, Krım Ukraynanın tərkibində qalır. İndi özümüz-özümüzə sual verək: Azərbaycanın işğal olunmuş ərazilərinin geri qaytarılmasında və qonşu Azərbaycan və Ermənistan, Dağlıq Qarabağın azərbaycanlı və erməni icmaları arasında sülhün bərqərar olmasında nə dəyişərdi? Nə? Heç nə. Qarabağın taleyini yenə də geosiyasi mərkəzlər və regionda rəqabət aparan imperialist qüvvələr həll edərdilər. Rusiyanın Ermənistana himayədarlığından imtina etməsi və neytral mövqe seçməsi üçün Azərbaycan Rusiya üçün nə edib? Heç nə? Qərbin mövqeyi, hansı ki, bütün karbohidrogen müqavilələri onların maraqlarına uyğun imzalanıb, Rusiyanın mövqeyindən nə ilə fərqlənir? Heç nə ilə. ABŞ və Aİ-nın Ukraynanın ərazi bütövlüyünü necə aktiv müdafiə etdiyinə baxın. Qarabağ probleminin ədalətli həlli işində heç bir dəfə də olsun belə aktivlik göstəriblərmi? Heç bir dəfə də olsun Ermənistana və ya Rusiyaya təzyiq ediblərmi? Nədənsə bizim ABŞ məddahlarımız və avrointeqratorlarımız susurlar, bu güc mərkəzlərini Qarabağ probleminin həllində də eynilə belə aktivlik göstərməyə səsləmirlər? ABŞ və Aİ-nın Ermənistana və öz cinayətlərini  açıq şəkildə etiraf edən Sarqsyana, Koçaryana, Zori Balayana və digər daşnaklara qarşı sanksiyaları hanı? Azərbaycanlı rusiyafoblar və rusofoblar Ermənistanın Qarabağı işğal etməsilə, 907-ci dəyişikliklə, hər il separatçı rejimi maliyyə yardımı ilə təmin etməsilə bağlı Qərbə heç bir dəfə də olsun narazılıq bildiriblərmi?

Tutaq ki, qərbçi beşinci kolonun həyat arzusu hansısa möcüzəvi şəkildə həyata keçdi, Rusiya geosiyasi oyunçu olmaqdan çıxdı, deyək ki, o ümumiyyətlə dağıldı, onun yerində yaranmış yeni dövlətlər Qərbin dostuna çevrildilər. Transatlantik imperializmlə (elə istənilən maliyyə kapitalı ilə) dostluq hinduların konkistadorlarla dostluğunu xatırladır. Onlar Sibirin, Uzaq Şərqin ələ keçirilməsi, həmin coğrafiyanın təbii resurslarının vəhşicəsinə məhv edilməsi və mənimsənilməsilə dayanmayacaqlar. Rusiya zəifləsə və Qafqaz regionundan sıxışdırılıb çıxarılsa, Azərbaycanın taleyi necə olacaq?! Bu haqda fikirləşmisiz? Çətin ki, kimsə bu haqda fikirləşsin. Hesab edək ki, Azərbaycanın təbii resursları tükəndi, eləcə də bir sıra başqa səbəblərdən biz Qərbin diqqətini cəlb etmədik. İran “Şimali Azərbaycana” qarşı öz iddialarını irəli sürəcək? Türkiyənin beşinci kolonu Türkiyəyə birləşmək fikrini yaymağa başlayacaq? Nə Türkiyə, nə də İran Qarabağı qaytarmaqda kömək etməyəcək. Ermənilərin arxasında dağ kimi dayanacaq ABŞ və Aİ ilə problemlər onların nəyinə gərək?! Onlar üçün ən asan olanı Azərbaycandan qalanı özlərinə birləşdirməkdir. Yadda saxlayın: güclü Rusiya həm Qərbin, həm də İranın bizim (formal!) müstəqilliyimizə və suverenliyimizə qəsd etməyəcəklərinin qarantıdır.

Tutaq ki, azərbaycanlı amerikaçıların və həvəskar-siyasətçilərin qarğışları həyata keçdi, Rusiya Ukraynadan “rədd oldu”, banderaçıların hakimiyyəti möhkəmləndi, Ukrayna ərazi bütövlüyünü bərpa etdi, NATO öz hərbi bazalarını Krımda və Ukraynanın cənub-şərq ərazilərində yerləşdirdi. Qarabağ problemi  bundan sonra ədalətli şəkildə həll olunacaq? Ermənistan öz silahlı qüvvələrinin Dağlıq Qarabağdan çıxaracaq? ABŞ və Aİ Azərbaycana öz torpaqlarını silahlı yolla geri qaytarmağa icazə verəcək? Xanım Merkel və Aİ Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü pozduğuna görə Ermənistanı nə vaxtsa hədələyib? Onlar açıq şəkildə sümük iliyinə kimi antirusiyaçı və qərbçi olan Saakaşviliyə real olaraq nəylə kömək etdilər? Heç nə ilə. Azərbaycana görə heç barmaqlarını belə tərpətməyiblər və tərpətməyəcəklər də.

 Əgər ABŞ özünə öz milli maraqlarını başqalarının milli maraqlarının sıxışdırılması hesabına bütün planetdə müdafiə etmək hüququ veribsə, Rusiyanı öz təhlükəsizliyi haqda narahat olmaq hüququndan məhrum etmək doğru olmazdı. ABŞ-ın SSRİ-nin öz raketlərini Kubada yerləşdirmək istəyinə reaksiyasını xatırlayın. (SSRİ də, öz növbəsində, ABŞ-ın Türkiyədə raket yerləşdirməsinə reaksiya vermişdi, Karib böhranı da məhz bundan başlamışdı.) Rusiyanın NATO-nun onun sərhədlərinə yaxınlaşmasına qarşı reaksiyası tamamilə normaldır – bunu Qərbin qərəzsiz analitikləri və siyasətçiləri qəbul edirlər. Rusiya Krımda referendum keçirilməsinə əvvəlcədən də təşəbbüs göstərə bilərdi, bu onun üçün asan bir şey idi. Kiyev SSRİ-nin dağılmasında sonra Krımın Rusiya tərkibində qalmasına qarşı etiraz etməzdi. Eləcə də, heç demə, Sevastopol xüsusi statusa malik olub, ümumittifaq əhəmiyyətli şəhər olub, heç vaxt nə Krımın, nə də Ukraynanın tabeliyində olmayıb. Krımın geri qaytarılması üçün hüquqi baza Rusiya parlamentinin 21 may1992-ci ildə qəbul etdiyi qərarı ilə -“ Krımın statusunun dəyişdirilməsi üzrə 1954-cü ildə qəbul olunmuş RSFSR ali dövlət hökumət orqanlarının hüquqi qiymətləndirilməsi haqda” - yaradılıb. Həmin qətnamənin birinci bəndində deyilir: “Rusiya Federasiyası Ali Sovetinin Rəyasət Heyətinin Krım ərazisinin RSFSR tərkibində çıxarılıb UkraynaSSR tərkibinə verilməsi  haqda 5 fevral 1954-cü il qərarını RSFSR Konstitusiyasının (Ana Qanununun) pozulması kimi qəbul olunmuş, və qanunvericilik prosedurlarını qəbul olunduğu gündən hüquqi gücü olmayan qəbul edəsiniz”. İkinci bənddə isə: “ Məlum faktın növbəti qanunvericiliklə müəyyən edilməsi və Ukrayna və Rusiya arasında  tərəflərin ərazi iddialarından imtina etdikləri 19 noyabr 1990-cı il tarixli ikitərəfli sazişin bağlanması və həmin razılaşmanın prinsiplərinin məhkəmləndirilməsi ilə əlaqədar və MDB dövlətləri arasındakı razılaşmada Krım məsələsinin yoluna qoyulmasında Rusiya və Ukrayna dövlətləri arasındakı danışıqlıqları Krımın iştirakını Krım xalqının iradəsi əsasında vacib hesab etmək.”

Bəli, Rusiya öz forpostuna - Ermənistana himayədarlıq edir, Qarabağ probleminin hərbi yolla həllinə müsbət yanaşmır. Amma ABŞ və Aİ da, onlara lazım olanda, demokratiya və insan haqqları haqda tiradalarıyla Bakıya  təzyiq edirlər, müharibəyə qarşı çıxırlar (təbii ki! Kapital qoyublar - misli görünməmiş gəlir sorurlar), kompromis adı altında eyni zamanda həm ərazi bütvlüyü prinsipini, həm də xalqın öz müqəddəratını sərbəst təyin etmək hüququnu nəzərdə tutan sehrli düstura riayət etməyə səsləyirlər. Fərq bundadır ki, Rusiya qabaqlayıcı tədbirlər naminə, düşdüyü vəziyyətdən asılı olaraq, özünün həyati əhəmiyyətli maraqlarını müdafiə etmək üçün təzyiq edir. Azərbaycanda millətçilik və rusofobluq zəminində ağılını itirmiş çayxana siyasətbazları hakimiyyətə gəlmədən, Azərbaycan qırmızı xətti keçmədən və NATO-ya daxil olmadan Rusiya Qarabağın de-yure özünə və ya Ermənistana birləşdirilməsi istiqamətində çətin ki addım atsın. Rusiyanın Dağlıq Qarabağın Ermənistana birləşdirilməsində maraqlı olması çox inandırıcı deyil. Daha çox maraqlı olan Qərbdir: əgər Dağlıq Qarabağın taleyi beynəlxalq hüquq normalarının pozulması ilə Erməınistanın xeyrinə həll olunarsa, bir müddət sonra ermənilər Rusiyadan üz döndərəcəklər, NATO-ya daxil olacaqlar və Rusiyanın məhvini arzulayacaqlar ki, misal üçün, Krasnodar bölgəsini özlərinə götürsünlər və mifik  Böyük Ermənistan dövlətinin yaradılmasına doğru daha bir addım atsınlar.

Krım referendumunun Rusiya və dünya üçün nəticələrindən və yekunlarından asılı olmayaraq işğal olunmuş Azərbaycan torpaqlarının geri qaytarılması ilə heç bir əlaqəsi yoxdur. Oxşar presendentlər o qədər olub ki, daha biri az və ya çox – heç bir əhəmiyyət kəsb etmir. Hər bir hadisənin öz tarixi xüsusiyyətləri var və onu ayrılıqda nəzərdən keçirmək lazım. Yeri gəlmişkən, bu haqda V.V.Putin özü də qeyd etmişdi. Hər şeyi Azərbaycan xalqının iradəsi həll edəcək. Qarabağı geri qaytarmaq istəsək yaxşıca tərləməli və normal dövlət yaratmalıyıq. Hamı üçün dövlət, yalnız maliyyə elitası, bir qrup parazit və fırıldaqçı üçün yox. Elə bir dövlət ki, insanlar bir-birinə qardaş olsunlar, onların etnik və dini mənsubiyyəti tək-tük mənəvi eybəcərlərdən baçqa heç kimi maraqlandırmasın. Sovet sosializmi dövründə olduğu kimi. Elə bir nümunəvi dövlət ki, Dağlıq Qarabağ erməniləri bu dövlətin tərkibindəki xoşbəxt, sabit və təhlükəsiz həyatı mənasız və boşluğa aparan separatizmdən üstün tutsunlar. Əks halda ömrümüzü  hansı geosiyasi qüvvənin bizə rəhmi gələcəyini və Qarabağı güclə qaytarmağımıza mane olmayacağını təxmin etməyə həsr edəcəyik.

 Akşin Sultanov

Простые истины простыми словами

Истерия либеральной и прочей антироссийской и россияфобской тусовки вокруг событий в Украине никак не стихнет. США и Евросоюз не желают признаться в том, что главной причиной дестабилизации ситуации в Украине и начала расчленения этой удивительно красивой страны являются именно их имперские замашки. Их пятая колонна и проплаченные агенты влияния троллят все интернет-пространство, от них покоя нет. Поэтому решил очень доступным языком донести до общественности, особенно до своих соотечественников, азербайджанцев, обеспокоенных судьбой оккупированного Арменией Карабаха, некоторые простые истины.   

Как только подняли шум вокруг виртуальной военной интервенции России в Украину, проамериканцы и евроинтеграторы Азербайджана заголосили о начале конца для Азербайджана: «фсйо, с Карабахом покончено, следующим шагом Россия оккупирует Азербайджан» или «если Россия не будет побеждена, военная интервенция в Азербайджан неизбежна» и т.д..

Допустим.

Допустим, что нет никакого Азербайджана, или он есть, только на другой планете. Нет, не совсем подходящий вариант: к чему высокоцивилизованным инопланетным азербайджанцам интересоваться судьбой какой-то Украины с забытой Тенгри планеты? Допустим, мы не азербайджанцы, а, скажем, казахи… Нет, так не получается, в Казахстане хватает своих умников, разводящих панику о скорой аннексии севера Казахстана… Тогда допустим, что мы индейцы, предки которых чудом выжили после многовековой американской вежливости и цивилизованности, получили гражданство только в 1924 году и живем в основном в штатах Аризона и Оклахома, и нет никакого Азербайджана с Карабахом. Представили. Теперь ответьте на вопрос: как поступила бы Россия в этом случае? Согласны, что так же? Россия предприняла бы все, что в ее силах, для предотвращения продвижения НАТО дальше на восток, впритык к ее границам. Предприняла бы ради собственной безопасности. Возможно, я кого-то разочарую, но в Кремле никто не вспоминал о существовании Азербайджана и азербайджанцев (Казахстана и казахстанцев), когда принимали решение о возможном вводе дополнительного военного контингента в Украину. Не до нас было. Нас нет в этом конфликте. Все, что нам остается, - сделать для себя кое-какие выводы, о которых поговорим как-нибудь в другой раз.

Допустим, все стороны придерживаются достигнутой 21 февраля договоренности, Янукович президент, легитимность которого признают все стороны, все дожидаются проведения президентских выборов, проходит несколько месяцев, выборы состоялись, победила, к примеру, госпожа Тимошенко или другой политик, способный балансировать между интересами России и Евросоюза, и нет никакого военного вторжения России в Крым, расчленения Украины, Крым остается в составе Украины. И теперь зададимся вопросом: что изменилось бы в деле возвращения оккупированных земель Азербайджана и установления мира между соседними Арменией и Азербайджаном, азербайджанским и армянским общинами Нагорного Карабаха? Что? Ничегошеньки. По-прежнему судьбу Карабаха решали бы геополитические центры и соперничающие в регионе империалистические силы. Что такого сделал Азербайджан для России, чтобы она отказалась опекать Армению и заняла нейтральную позицию? Ничегошеньки. А чем отличается позиция Запада, в интересах которого подписаны все углеводородные контракты, от позиции России? Ничем. Обратите внимание, как активно США и Евросоюз защищают территориальную целостность Украины. Хоть раз они проявляли такую активность в деле справедливого решения карабахской проблемы? Хоть раз оказывали давление на Армению или на Россию? Почему наши апологеты США и евроинтеграторы молчат, не призывают эти силовые центры проявить точно такую же активность и в деле решения карабахской проблемы? Где санкции США и Евросоюза против Армении и конкретно против публично признавших свои преступления Саргсяна, Кочаряна, Зори Балаяна и прочих дашнаков? Хоть раз азербайджанские россияфобы и русофобы выражали недовольство Западом в связи с его равнодушием к оккупации Карабаха Арменией, в связи с 907-ой поправкой, ежегодной финансовой помощью сепаратистскому режиму?

Допустим, мечта жизни прозападной пятой колонны каким-то чудесным образом осуществилась, Россия перестала быть геополитическим игроком, скажем, она вообще распалась, а возникшие на ее месте новые государственные образования стали большими друзьями Запада. Дружба с трансатлантическим империализмом (да и с любым финансовым капиталом) напоминает дружбу индейцев с конкистадорами. Они не остановятся на захвате Сибири, Дальнего Востока, хищническом истреблении и присвоении природных ресурсов той географии. Что станет с Азербайджаном, если Россия ослабнет и будет вытеснена из кавказского региона?! Об этом кто-нибудь подумал? Вряд ли. Допустим, у Азербайджана не останется природных ресурсов, а также по ряду других причин мы перестанем привлекать Запад. Иран заявит свои претензии на «Северный Азербайджан»? Пятая колонна Турции начнет лоббировать идею присоединения к Турции? Ни Турция, ни Иран не помогут вернуть Карабах. А зачем им проблемы с США и Евросоюзом, которые будут горой стоять за армян!? Им легче и проще присоединить то, что останется от Азербайджана. В Турции у власти неоосманисты, в Иране – проармянские муллократы. Запомните: сильная Россия гарант того, что ни Запад, ни Иран не посягнут на нашу (формальную!) независимость и суверенитет.  

Допустим, проклятия азербайджанских проамериканцев и политологов-любителей сбылись, Россия «убралась» из Украины, власть бандеровцев укрепилась, Украина восстановила территориальную целостность, НАТО развернуло свои военные базы в Крыму и юго-восточной континентальной Украине. И что, после этого справедливо решится карабахская проблема? Армения выведет свои вооруженные силы из НК? США и Евросоюз позволят Азербайджану вернуть свои земли вооруженным путем? Госпожа Меркель и Евросоюз угрожали когда-нибудь Армении из-за нарушения территориальной целостности Азербайджана? Чем они реально помогли откровенно антироссийскому и прозападному до мозга костей Саакашвили? Ничем. Из-за Азербайджана вообще палец об палец не ударили и не ударят. 

Если США наделили себя правом защищать свои национальные интересы по всей планете и за счет ущемления чужих национальных интересов, то несправедливо лишать Россию права беспокоиться о своей безопасности у себя перед носом. Вспомним реакцию США на намерение СССР разместить свои ракеты на Кубе. (СССР, в свою очередь, реагировал на размещение ракет США в Турции, с чего, собственно, и начался Карибский кризис.) Реакция России на приближение НАТО к ее границам совершенно нормальная – это признают беспристрастные аналитики и политики Запада. Россия и раньше могла инициировать референдум в Крыму, ничего это ей не стоило. Киев не стал бы возражать против того, чтобы оставить Крым в составе России после распада СССР. К тому же, оказывается, Севастополь имел особый статус, был городом общесоюзного значения, никогда не входил в юрисдикцию ни Крыма, ни Украины. Правовая база для возвращения Крыма была создана в 1992 году принятым 21 мая парламентом (тогда Верховный Совет) РФ постановлением - «О правовой оценке решений высших органов государственной власти РСФСР по изменению статуса Крыма, принятого в 1954 году». Так вот, в первом пункте постановления говорилось: «Постановлением Президиума Верховного Совета Российской Федерации от 5 февраля 1954 года о передаче Крымской области из состава РСФСР в состав Украинской ССР, как принятое с нарушением Конституции (Основного закона) РСФСР, и законодательной процедуры признать не имеющим юридической силы с момента принятия». А во втором: «Ввиду конституирования последующим законодательством данного факта и заключения между Украиной и Россией двустороннего договора от 19 ноября 1990 года, которым стороны отказываются от территориальных притязаний и закрепления данного принципов договора и соглашениях между государствами СНГ считать необходимым урегулирование вопроса о Крыме путем межгосударственных переговоров России и Украины с участием Крыма и на основе волеизъявления его народа».

Да, Россия опекает свой форпост – Армению, негативно воспринимает военный путь решения карабахской проблемы. Но и США с Евросоюзом, когда им нужно, тоже оказывают давление на Баку своими тирадами о демократии и правах человека, выступают против войны (еще бы! вложили капитал – выкачивают баснословные доходы), призывают к компромиссу, подразумевая под ним волшебную формулу, учитывающую одновременно и принцип территориальной целостности, и право народа на самоопределение. Разница в том, что Россия оказывает давление в превентивных целях, в силу сложившихся обстоятельств, защищая свои жизненно важные интересы. Пока в Азербайджане не придут к власти политиканы из чайханы, выжившие из ума на националистической и русофобской почве, пока Азербайджан не перейдет красную черту и не вступит в НАТО, Россия не предпримет шаги, направленные на присоединение Карабаха де-юре – к себе или к Армении. Маловероятно, чтобы Россия была заинтересована в аннексии НК Арменией. Больше заинтересован Запад: если судьба НК будет решена с нарушением норм международного права, в пользу Армении, пройдет немного времени и армяне отвернутся от России, войдут в НАТО и будут ждать и лелеять мечту о смерти России, чтобы оттяпать, к примеру, Краснодарский край и сделать еще один шаг к созданию мифического государства – Великой Армении. 

Крымский референдум независимо от результата и последствий для России и мира не имеет никакого отношения к проблеме возвращения оккупированных азербайджанских земель. Подобных прецедентов было столько, что одним прецедентом меньше, одним больше – не имеет значения. Каждый случай имеет свои исторические особенности и следует рассматривать отдельно. Об этом, кстати, сказал сам В.В.Путин. Все решит воля азербайджанского народа. Захотим вернуть Карабах – придется изрядно попотеть и создать нормальное государство. Государство для всех, а не для одной финансовой элиты, кучки паразитов и мошенников. Такое государство, в котором люди будут братьями, этнические и религиозные различия будут интересовать каких-то единичных духовных уродов. Ну, как во времена советского социализма. Такое примерное государство, чтобы армяне НК предпочли счастливую, стабильно мирную и безопасную жизнь в составе этого государства бессмысленному и ведущему в никуда сепаратизму. Иначе так и придется всю жизнь гадать, какая геополитическая сила смилостивится и не помешает нам вернуть Карабах силой.

А.Султанов

p.s: məqalə 19.03.2014-cü il tarixində Novoye Vremya qazetində dərc olunmuşdur.

http://www.novoye-vremya.com/v5/w31319/%D0%9F%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%82%D1%8B%D0%B5_%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D0%BD%D1%8B_%D0%BF%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%82%D1%8B%D0%BC%D0%B8_%D1%81%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D0%BC%D0%B8/#.UysxCo29XqV

Özünü "Krım tatarlarının lideri" kimi təqdim edən və antirusiya mətbuatı tərəfindən də elə o cür təqdim edilən Mustafa Cemilev əslində krım tatarlarının bir qisminin, daha dəqiq 15-20 % lideridir. Özüdə onu "krım tatarlarının lideri" kimi sevinərək təqdim edən azərbaycanlılar Heydər Əliyevin ümummilli liderliyinə bütün günü ilişən kəsimdir. Heydər Əliyev daha çox ümummilli liderdir, nəinki Mustafa Cemilev krım tatarlarının lideri. Bu Mustafa bəy Türkiyə və Azərbaycan hökumətlərindən baş verən proseslərə müdaxilə etmələrini istəyən həmin o provokatordu. Bu azmış kimi, NATO-ya müraciət edib, NATO qoşunlarının Krıma gəlməsini istəyib. Və bununla da iç üzünü göstərdi. Və beləliklə Rusiyanın nə qədər düzgün addım atdığını təsdiqlədi. Ukraynanın qeyri-legitim banderaçı hökuməti NATO bazalarının ölkədə yerləşdiriləcəyini gizlətmirdi. (Əbülfəz Əliyev və onun şinelindən çıxmışlar kimi.) Rusiya NATO-nun öz sərhədlərinə qədər genişlənməsinə izn verə bilməz. İndi atdığı addımı "Ukraynada rusların və rusdillilərin təhlükəsizliyini qorumaq"la əsaslandırır - bu ayrı. Ki, doğrudan da belə bir təhlükə var. Hətta təkcə rus və rusdillilərə deyil, bütün banderaçı olmayanlara. Rusiyanın bu arqumentini qəbul etməyənlər zəhmət çəkib bir yaxın tarixə baxsınlar, tərəfini saxladıqları ABŞ-ın İraqa "atom bombası axtarırıq", Əfqanistana "Usamanı axtarırıq" bəhanələrilə girməsini yada salsınlar. İndi nə deyirsiz, Putin Krımda atom bombası və yaxud hansısa çeçen terroristi axtarsaydı, onun demokratlığını qəbul edəcəkdiniz?
Üstəlik, Rusiyanın onsuz da Krımda hərbi bazası var və Ukrayna Rusiyanın sərhədindədir. (ABŞ öz sərhədlərindən on minlərlə km uzaqda , həm də heç bir həyati olmayan məsələlərə görə işğalçılıq edir, yerli əhaliyə də qan uddurur. Təkcə İraqda bir milyondan çox insanın öldürülməsi çox şeydən deyir.)

Azərbaycanın amerikançıları və avrointeqrantları qorxu yayırlar, paranoya içindədilər, ona görə Krımda keçirilən referendumu Qarabağla müqayisə edirlər. Azərbaycan və onun Qarabağ problemi olsa da, olmasa da - Rusiya bu addımı atacaqdı. Həmdə artıq Kosovo presedenti var. Krım presedentiylə məsələ qəlizləşmir. O başqa məsələdir ki, bu adamlar öz tarixi səhvlərini və son dərəcə yanlış siyasi kurslarını örtbas, öz paranoidal rusofobluğunu və rusiyafobluğunu əsaslandırmaq üçün vəziyyətdən bu cür çıxırlar. Bəli, Rusiya imkanı olduqca NATO-nu öz sərhədlərinə buraxmayacaq. Bu qeosiyasi reallığı qanmayan adamlar xalqına böyük zərər verir və onların arxasıyca gedən vətəndaşlar da bu zərərə şərikdilər. Özlərini "vətənpərvər", azadlıqsevər filan kimi təqdim etməklə deyil... (NATO-yla, BVF-lə bunlar hansı azadlığın izindədilər - bu da ayrı mövzu.) Bir gün mütləq xalq ona kimin düz yol göstərdiyini anlayacaq. Anlamayacaqsa, şikayət etməyə də haqqı qalmayacaq. Özü yıxılan ağlamaz.

SSRİ yenilənmiş şəkildə qayıdacaq

SSRİ-nin “rəqabətsiz sistem” olması uydurmadır – xüsusi olaraq hər uyğun imkan düşəndə mübahisədə fırlatmaq və dünya tarixində SSRİ-nin real rolu barəsində düşünməmək üçün yaradılmış küt möhürdür. Möhür sakinlərin beyinlərinin yuyulması üçün lazımdır. Həqiqətə bənzər möhür yaratdılar, sakin isə bu tələdəki yemi uddu, çünki, özü səbəbləri araşdırmağa və beynini işlətməyə tənbəllik edir. Başqasının qəşəng yalanlar yayan ağlı ilə düşünmək, başqasının iradəsi ilə köləyə çevrilməkdir.

SSRİ təyinatına görə rəqabətsiz sistem ola bilməz, çünki, bu insan cəmiyyətidir. Əgər insanın təkamülü  düşüncənin təkamülüdürsə, onda SSRİ uğursuz eksperiment deyil, insan təkamülünün insanın insana dost,yoldaş və qardaş olduğu cəmiyyətdə yeni qarşılıqlı əlaqələr sisteminin qurulması ilə özünü təkmilləşdirmək yolunda atılmış sınaq addımıdır. Və bu mənada insanın insana canavar olduğu bir cəmiyyətlə rəqabət aparmaq əlbəttə ki, çətindir.

Kapitalizm təyinatına görə maddi dəyərlər yaratmağa bacarıqlı deyil. Çünki, maddi dəyərləri yaradan insani dəyərlərə əməl edə bilmir.

Kapitalizm yalnız yad dəyərləri parçalaya və mənimsəyə bilər,çünki, o parazitdir. Parazit özü heç nə yaratmır, yalnız başqa enerjiylə qidalanır.

SSRİ-də də belə oldu: elita mənəvi cəhətdən deqradasiyaya uğradı – cəmiyyətin elita üzərində nəzarəti itirməsi nəticəsində cəmiyyətin maraqları ilə yaşamağa son qoydu. Və özünün nüfuzlu statusunun möhkəmlənməsi üçün elita sistemi sosial sistemdən a-sosial sistemə dəyişdi. Bunun üçün mülkiyyət formasının ictimai mülkiyyətdən xüsusi mülkiyyətə dəyişməsi lazım idi. Bu da özgəninkiləşdirməyə - bütün xalq tərəfindən yaradılan maddi dəyərlərin bir qrup insan tərəfindən əldə edilməsinə imkan yaratdı. Cəmiyyət isə nəticədə təkamül keçmişinə doğru addım atdı.

Əldə edilənləri ölkədən çıxarmaq üçün, onu dollarla qiymətləndirmək lazım idi ki, buna görə də ölkənin maliyyə  sistemini dollara bağladılar. Beləliklə, sovet xalqı tərəfindən yaradılan bütün maddi dəyərlər dollar ekvivalentinə malik oldu və onları Qərbə aparmaq mümkün oldu.

Daha sonra, 20 il ərzində ictimai mülkiyyətdən xüsusi mülkiyyətə çevrilən yüz milyardlarla dollarların qərb banklarına illik daşınması Qərbi iyirmi illik iqtisadi artım üçün maddi baza ilə təmin etdi: sonu görünməyən pullar qərb banklarını dolduranda,bu pulları hesab ekvivalenti ilə təmin etmək və onları kredit formasında iqtisadiyyatda dövriyyəyə buraxmaq üçün ABŞ-da çap maşınını işə saldılar. Qərbin çiçəklənməsinin sirri də budur – başqalarının maddi dəyərlərini düşünülmüş maxinasiyalar vasitəsilə əldə etmək.

Ona görə də bugün, insanlığın kapitalizmdən - a-sosial sistemdən başqa maddi dəyərlər yaradan  alternativi qalmadığından yenilənmiş SSRİ-yə qayıtmaq qaçılmazdır. Əgər bu baş verməzsə, bütün insanlıq üçün fəlakət qaçılmaz olacaq.

Tərcümə Azərbaycan Ekososialistləri

ABŞ maliyyə nazirinin müavini (1981-1982) və Ronald Reyqanın keçmiş köməkçisi Pol Roberts Rusiyaya qarşı amerika sanksiyalarının məqsədi haqda danışır.

-Rusiyaya qarşı sanksiyalar tətbiq etməklə ABŞ nəyə nail olmağa çalışır?

- Amerika sanksiyaları təbliğat xarakterli sanksiyalardır. Hökumət onlardan ölkəni iblisləşdirmək, onları doğru olmayan bir şeyi etmək vəziyyətində qoymaq üçün istifadə edir . Rusiyanı “cəzalandırmaqla” Vaşinqton onu pis vəziyyətdə qoyur : “Baxın görün ruslar nə edirlər! Biz buna qarşı təbdir görəcəyik!”. Bu Rusiya hökumətinə qarşı açıq təbliğat gedişidir: siz ya bizim söylədiklərimizi edəcəksiz, ya da sizin dərsinizi verəcik. Diplomatiya belə olmur, bu imperializmdir.

-Bu sanksiyaların iqtisadi nəticələri necə ola bilər? Moskva xəbərdarlıq edir ki, bugün dünyada hər şey bir-birilə əlaqəlidir və onları təkcə Rusiya deyil, ABŞın özü də, Aİ və digərləri də hiss edəcək..

-Sanksiyalar vasitəsilə Rusiya və digər ölkələr arasında olan ticarəti məhv etmək cəhdi həqiqətən Vaşinqton tərəfindən ehtiyatsız addımdır. Belə tədbirlərin əks təsiri də olacaq, hər şeydən əvvəl amerikalı partyorlar üçün. Misal  üçün, Almaniyanın  Rusiya ilə, energetika da daxil olmaqla, sıx iqtisadi əlaqələri var. Əgər sanksiyaların tətbiqi ilə Berlin  Rusiya enerji resurslarından istifadə edə bilməzsə, bu alman iqtisadiyyatına ciddi ziyan vuracaq.

Ümumilikdə ABŞ-ın indiki fəaliyyəti bütün dünya üçün təhlükəlidir. Bu bilavasitə iqtisadi nəticələr çərçivəsindən çıxır və eyni zamanda bir neçə dövlətin ağır konfrontasiyasına aparıb çıxarır. Bugün sanksiyalar hərbi əməliyyatları əvəz edir.

-Belə vəziyyətdə Rusiya nə edə bilər?

- Rusiya nəhayət ki, amerika maliyyə imperializmindən müdafiə oluna biləcək.Vaşinqton RF-nı “böyük səkkizlikdən”  çıxarmağa çalışacaq, amma əslində “böyük səkkizlikdə” olmaq Moskvanın maraqlarında deyil! Eləcə də ÜTT-yə daxil olmaq – bu Rusiya iqtisadiyyatını təhlükəyə uğradır. Qərb kapitalı onu manipulyasiya edir, rubl xarici valyuta bazarından asılı olur – bütün bunlar digər dövlətlərə ziyan vurmaq üçün Vaşinqtonun istifadə etdiyi texnikadır. Bu Amerika imperializminin əsas silahıdır.

-Moskva bu asılılıqdan necə çıxa bilər?

-Əgər amerika sanksiyaları iqtisadi cəhətdən effektiv olsalar, bu Rusiyanın da iştirak etdiyi BRİKS qrupunun inkişafını surətləndirəcək. Beş ölkədən ibarət bu birlik yer kürəsi əhalisinin yarısını əhatə edir və ABŞ valyuta sisteminin bir hissəsi kimi qalmağa ehtiyac duymur. Bugün Vaşinqton dollar vasitəsilə ödəniş mexanizmlərini və kapital axınını nəzarətində saxlayır. Amma Moskvaya qarşı sanksiyaların tətbiqi digər beynəlxalq ödəniş üsullarının yaranmasını sürətləndirəcək. BRİKS öz valyutasını yarada bilər. Bundan əlavə, qrup bunu etməlidir. Əks halda, Venesuelaya baxın, - dollar sisteminin bir hissəsi olan bolivara hücum etməklə ABŞ artıq orada xaos, etiraz hərəkatı yaradıb.

-Ukraynada baş verən hadisələrdə Vaşinqtonun əlinin olduğunu iddia etmək olarmı?

-Təbii, bütün bunları ABŞ-dan maliyyələşdirdilər. Dövlət katibinin müavini Viktoriya Nuland hələ ötən dekabrda bəyan etmişdi ki, Amerika Ukrayna istiqamətində 5 milyard dollar xərcləyib. ABŞ ora pul vəsaitlərini guya insan haqqları  problemləri və demokratiya məsələləri  ilə məşğul olan QHT-lər  vasitəsilə yönləndirir. Nəticədə isə bu pullarla küçə etirazları təşkil olunur. Məsələn, belə bir dəlil mövcuddur ki, etirazların alovlanması üçün amerika və alman qeyri-hökumət təşkilatları moldavanlara pul verirlər ki, onlar küçələrə çıxsınlar. Bütün bu orkestrə dirijorluq edən isə Vaşinqtondur: həmin söhbətdə Nuland və ABŞ-ın Kiyevdəki səfiri Ceffri Payett dövlət çevrilişini və hətta hakimiyyətə kimin gəlməli olduğunu müzakirə edirdilər.

Bu o demək deyil ki, ukraynalıların real qanuni narazılıqları yoxdur. Amma tamamilə aydındır ki, bütün bunlar planlaşdırılıb ki, Ukrayna gələcəkdə Aİ və NATO-ya daxil olsun. Çünki  ABŞ-ın əsas məqsədi  onun ərazilərində, Rusiya sərhədlərinə  yaxın öz hərbi bazalarını yerləşdirməkdir.

-Bəs, sizin fikrinizcə, Kiyev özü Aİ ilə əlaqədən uda bilərmi?

-Çoxsaylı hesabatlara əsasən, Ai ölkələrində anomal korrupsiya səviyyəsi var. Əgər Ukrayna Aİ-na inteqrasiya etsə, darmadağın ediləcək. Çünki o BVF-ə böyük kreditlər ödəməli  və sərt iqtisadi tədbirlər tətbiq etməli olacaq. Biz isə BVF-in yardım proqramının necə işlədiyini yaxşı bilirik – Yunanıstana, Kiprə, İrlandiyaya baxın. Qərb banklarına borcları qaytarmaq üçün pensiyalar, sosial ödənişlər azaldılacaq. Əgər indi ukraynalılar vəziyyəti pisdirsə, BVF ilə saziş imzaladıqdan sonra hər şey daha da pis olacaq.

Tərcümə Azərbaycan Ekososialistlər